Yazılar

26 Nisan 2019 tarihinde TJOD 2019 Kongresinde yaptığım sunumda önemli gördüğü iki ayrı malpraktis olgusunu ele almıştım. Bu ve sonraki yazımda, sunumu izleyemeyeneler için, konuşmamda bahsedilen vakalara genel hatlarıyla değinilecektir.

Önceki yazımda TJOD 2019 Kongresinde yaptığım sunumda, önemli gördüğüm iki ayrı malpraktis olgusunu ele aldığımı belirtmiş ve bu olgulardan ilki hakkında değerlendirmelerde bulunmuştum. Bu yazımda ise sunumdaki diğer olguyla ilgili görüş ve değerlendirmelerimi ifade etmek istiyorum.

Bu yazımızda bahsedeceğimiz olguda hasta, dizindeki rahatsızlık nedeniyle Ankara’da faaliyet gösteren bir özel hastaneye başvurmuş ve burada opere ön çapraz bağ rüptürü tanısı ile yatırılmış, aynı gün içinde ameliyata alınarak sol dizine BTB allogeft ve 2 adet biobozunur vida kullanarak ön çapraz

Anayasa Mahkemesi (AYM), bugün yayımlanan kararında, bir Devlet Hastanesinde 28 haftalık ve 1.000 gram olarak doğan ve daha sonra serebral palsi teşhisi konulan hastanın bireysel başvurusunda, kişinin maddi ve manevi varlığını koruma hakkının ihlal edilmediğine karar verdi.

Prematüre retinopatisi veya retrolental fibroplazinin prematüre ve düşük doğum ağırlıklı bebeklerde göreceli sık rastlanan bir klinik durum olduğu bilinmektedir. Daha önce bu sebeple mahkemeler önüne gelmiş hukuk olguları olmuştu.

Türkiye'de özel hastanecilik sektöründeki tekelci yapı gittikçe güçleniyor. Küçük sermayedarlarca kurulan hastaneler piyasa koşullarına direnemiyor ve el değiştiriyor. Bu el değiştirme çoğunlukla hekim kadrolarının devri yoluyla gerçekleşiyor.

Bu yazımızda sezaryen ile doğum sonrasında yaşanan uzamış ileus (barsak tıkanması) vakasını ele alacağız.

Devlet hastanesinde bulunması gereken bir cihazın bulunmaması yönetimin sorumluluğunu meydana getirir mi? Aynı sorun özel hastane için de geçerlidir aslında.

Akademik atamalarda da diğer atamalarda olduğu gibi aranacak ölçüt bilimsel liyakat olmalıdır. Bu yönüyle akademik yarışa katılan kişiler birden fazla ise en liyakatli olanın belirlenerek ilgili kadroya onun atanması gerekmektedir.

Bu yazımızda bahsedeceğimiz olgu bir tıp fakültesinin pediatrik gastroenteroloji bilim dalında yapılan bir uygulama ile ilgili olacak.

Bir hekim aslında yapmadığı bir ameliyatı yapmış gibi gösterir ise bunun hukuki sonuçları ne olur? Bu davranışı suç teşkil eder mi? Ederse hangi suçun işlendiği kabul edilmelidir? Böyle bir suçtan dolayı ceza alan hekime uygulanacak yaptırım nedir?

Doçentlik değerlendirmesinde, tıpta yan dal uzmanlığı yapanların özel durumunun dikkate alınmaması hakkaniyete aykırı sonuçlar doğuruyor.

Estetik ameliyatlarla ilgili hukuki ihtilafların sayısında belirgin bir artış gözlenmektedir. Bu yazımızda estetik ameliyatların yaygın bir şekli olan meme protezi ameliyatı ile ilgili bir hukuk olgusunu ele almak istiyoruz.

Hekimler de tıpkı diğer kişiler gibi günlük hayatlarında hukuk kurallarını ihlal edebilir ve yine diğer kişiler gibi bu davranışları için hukuk düzeninin öngördüğü yaptırımlara katlanırlar.

Bilimsel yayınlar günümüzde akademik yükselmenin temel kriteri haline gelmiştir. Bu durum bazı açılardan eleştirilse de mevcut uygulamanın değişeceği yönünde bir işaret bulunmamaktadır. Elbette bahse konu yayınlar sadece akademik yükselme amacıyla yapılmamaktadır.

Bir önceki yazımızda myokard enfarktüsünün teşhis edilememesi sebebiyle meydana gelen ölüm olgusuyla ilgili bir ceza davasına değinmiştik. Bahse konu olguda tartışılan esas mesele doktorun kusuruna ilişkin değildi. Zira yargılamada doktor zaten kusurlu bulunmuştu.

Ölümle sonuçlanmış olgularla ilgili tıp hukuku davalarında, hastasına müdahalesinde kusurlu bulunan hekimin görevi ihmalden mi yoksa taksirle ölüme sebep olmaktan mı sorumlu olacağı hususu zaman zaman tartışılan bir konudur. Bu konuda Yargıtay 12.

Bugün (21/10/2021) çıkan Resmi Gazetede Anayasa Mahkemesinin çok önemli bir kararı yayınlandı. Karar Türk Eczacıları Birliği Kanunu ile ilgiliydi. Karara göre, adı geçen Kanunun 30. maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesinin "Haysiyet Divanı ...

Hasta Hakları Yönetmeliğinin 22 nci maddesiyle hiç kimsenin rızası olmaksızın ve verdiği rızaya uygun olmayan bir biçimde tıbbi ameliyeye tabi tutulamayacağı ifade edilmiştir. Yönetmelikte yer alan bu kural hem İnsan Hakları Evrensel Bildirgesinden hem de Anayasadan esinlenerek konulmuştur.

Sağlık Bakanlığı, daha önce 6 Ekim 2022 tarihinde Özel Hastaneler Yönetmeliğinin Ek 5. maddesinin birinci fıkrasının (ı) bendini değiştirmişti.